-
اجراس الحنين
الدكتور عيسى نجيب سعد حداد

                                            

في ازمنة التوه
حين تقرع علينا
متى اخترقت الصمت
تشدنا الى اعماق سحيقة
نتجول فيها هناك بالذكريات
اما ان تغرقنا معها ويطول السكن
او نغادرها ونحن مثقلون باوجاع السنين
نتباكى على مرارة الوهم الذي زرعنا فيه انفسنا
حينها لا عتب ان قرعت الاجراس بسنن العذاب المر
فيبقى علينا فقط الاحتمال ودفع الفواتير المستحقة
بلا اسف لنتعايش مع واقعنا المنشود لصافرة الانذار
نرقد على ارجوحة حظوظ نرى اي المسافات تأخذنا

                                       الشاعر
              فيلسوف الأدب المعاصر عيسى نجيب حداد
                                     رحلة العمر

Commentaires

Enregistrer un commentaire

Posts les plus consultés de ce blog

-
Image
Wirja Taufan                                                     Kill Death I feel death In the middle of a puddle of my footprints There is no love, no flowers and butterflies I tried to stand up Without my feet Inserting my fingers into my poetry books Betrayal and lies Looted my universe Bring my footsteps into their river I lost my steps Where I will kill my death Bring new life Without wings of fire and death Medan, Indonesia, 2019
Lire la suite
-
Image
Franca Colozzo                                    Mare nostrum Sale dal mare un sospiro profondo… Non di vento né cigolio d’onde. E’ il respiro di tanti migranti, gli uni sugli altri ammassati, reietti al loro destino abbandonati. Un bimbo piange sotto il firmamento che fa da coltre all’umana miseria. L’acre odore di vapori esalati l’aria tutt’attorno ammorba. Contro la morte una donna, pur stanca di soffrire, invano lotta. L’aspetta il mare nell’abbraccio finale, sepolcro senza nome. L’anonima creatura a nulla anela nemmeno a sepoltura. Un tuffo e via tra l’indifferenza di chi abbarbicato resta alla vita, come foglia avvizzita ad esile fuscello. La barca solca la distesa scura verso un lume lontano, in cerca d’un approdo sicuro. Ondeggiando, s’accosta a riva, confidando in una mano amica, un mantello, un riparo e non un muro. Sale dal mare un sospiro profondo… §§§   Mare nostrum A deep sigh from the sea rises: no wind or waves… It
Lire la suite
-
Image
Liliana Gega                                   EDHE 💯 vite te lumtura BIJA ime, ************************************** Nje NËNË nuk ka 7 jete,por do ta jepte edhe te vetmen qe ka,per femijet e saj Fjalët janë të pamjaftueshmë për të shprehur apo përkufizuar dashurinë e pakushtëzuar midis një nëne dhe vajzës së saj. “Shpresoj shumë që ajo të besojë tek vetja, po aq sa unë besoj tek ajo”. “Unë nuk ia dhashë asaj dhuratën e jetës. Jeta më dha mua dhuratën më të çmuar duke të pasur ty”. “Jeta është e ashpër, e dashur., bija ime. E butë me njerëzit e mirë dhe e ftohtë si bora me ata që përpiqen të të ngulin thika pas shpine”. “Vajza ime është personi me të cilin unë qesh, ëndërroj dhe e dua me gjithë zemrën time. Mendoj se çdo mama ka po të njëjtën marrëdhënie me vajzën e vetë”. “Për vajzën time. Mos harro asnjëherë se të dua. Jeta është e mbushur me momente të bukura, por dhe me momente të vështira. Meso nga çdo gjë që mund të mësosh. Bëhu femra që unë e di se mund të bëhes
Lire la suite